موسیقی ما - بهمن بابازاده: فرزاد فرزین باز هم در تهران روی صحنه و باز هم برنامه ای شاد و پر هیجان را برای دوستدارانش اجرا کرد تا مخاطبان اش لحظات پر نشاطی را در برنامه اش سپری نمایند. این خواننده که در آخرین ماه های سال گذشته آلبوم «شلیک» را در بازار موسیقی کشور منتشر کرده بود ، این روزها


 در راس اخبار اهالی پاپ جای گرفته و البته چند تن از بزرگان این عرصه نیز در گفتگوهایی پر سر و صدا به موضع گیری در مورد او پرداخته اند و صحبت ها و جار و جنجالهای فراوانی را در موردش به راه انداخته اند. همه این ماجراها دست در دست هم داد تا یک روز پس از اجرای 5 تیر فرزین با او هم کلام شویم و در مورد اتفاق ها و صحبت های اخیر با او گپ بزنیم.




اين را مي گذارم به اين حساب كه تو زياد از حد در بسياري مواقع سكوت كردي و بخاطر آلبومت جواب خيلي ها را ندادي .
 فضاي نرمال در همه جاي دنيا به همين صورت است. يعني هيچكس براي پيشبرد اهداف اش سعي نمي كند ديگري را بكوبد. تخريب و هوچي گري هم به نظر من نشانه ضعف طرف مقابل است. دليل اصلي سكوت من همين هاست. ولي در برخي مواقع هم به قول تو شرايط باعث شد كه جواب دوستان را ندهم.
مثل زماني كه نزديك انتشار آلبوم «شليك» بود؟
 مثل زمان انتشار آلبوم و ماجراي نظر سنجي هايي كه در جاهاي مختلف انجام شد و بعضي دوستان باز هم شروع كرده بودند. ولي چيزي هم كه هست اين است كه من اعتقادم اين است كه با هر كسي نبايد «دهن تو دهن» بزاري. يعني من بايد ببينم سطح كسي كه من با او قرار است وارد يك مجادله رو در رو شوم، در حد من هست يا نه ؟ اگر بود نقطه نظرات ام را به او مي گويم و وارد ديالوگ مي شوم و اگر هم نبود باالطبع اصلا جواب اش را نمي دهم.
جرياني كه در اين يكي دو سال اخير راه افتاده در بين هنرمندان موسيقي اين طور است كه هر كس وقتي نزديك به انتشار آلبوم اش مي شود يا برنامه مهم اي را در پيش دارد بدون هيچ بهانه و اتفاقي مي آيد و يك مصاحبه تند و تيز انجام مي دهد و در آن از خجالت بزرگان موسيقي در مي آيد و با يك نوع بازی سعی می کند نام اش را در رسانه ها پر رنگ تر کند. نگاه ات به این جریان چطور است؟
 این جریان بیشتر به ضعف هنری افراد بر می گردد و نه به سیاست کاری شان. من هم ممکن است با خیلی ها مشکل داشته باشم ولی با هیچکس وارد جنگ های لفظی و رسانه ای نشده و نمی شوم. دلیلش این است که آن مشکلات به من مربوط است و نقطه نظرات من اند. اگر از آنها به عنوان ابزار تبلیغاتی استفاده کنم، یعنی اینکه من ضعف دارم و با این رفتارها من در حال فرار کردن از خودم و آن ضعف ام هستم. کار اگر خوب باشد مردم واکنش نشان می دهند و بهترین قضاوت ها همیشه از طرف مردم بوده و هست.
تعریف تو از یک کار خوب چیست؟
 کاری که کارشناسان بی غرض موسیقی وقتی آنرا گوش می کننددر همان دور اول بتوانند تشخیص بدهند که روی کیفیت و تکنیک آن کار شده و همه چیز تمیز و بالقوه انجام شده.
خود تو کدامیک از آثارت را حائز این شرایط می بینی و حاضری تمام قد از آن دفاع کنی؟
 من هنوز در نظر خودم هیچ آلبومی نداشته ام که آن صد در صد رویای خودم را شامل شود. این صد در صد را در مقایسه با موسیقی بین المللی و روز دنیا می گویم و منظورم موسیقی داخلی و لس آنجلسی نیست. موسیقی داخلی که ضعف های خاص خودش را دارد و موسیقی لی آنجلسی هم کلا تعطیل است.
اینکه می گویی هیچوقت آلبوم هایم آن صد در صد استاندارد را شامل نشده را می گذاری به حساب کم کاری خودت یا بالا رفتن سلیقه مخاطب موسیقی ؟
 هم بالا رفتن سلیقه ها و هم اینکه من هنوز تکمیل نشده ام. ولی اگر قرار به انتخاب خودم باشد واقعا آلبوم «شلیک» بسیاری از قابلیت های مورد نظر من را داشته و خیلی جلوتر از دوره فعلی موسیقی کشور است هرچند ضعف های خاص خودش را هم داشته که آنها را در آلبوم های بعدی برطرف می کنیم. ولی قطعا آلبوم بعدی من بسیار از لحاظ ساختاری نسبت به این آلبوم متفاوت تر خواهد شد. ما بر خلاف بسیاری از دوستان روی کلمه به کلمه اشعار و ترانه هایمان فکر میکنیم و روانشناسی خاصی پشت این متن ترانه هاست. که مثلا کدام رده سنی می توانند با آن ارتباط برقرار کنند و ما چه کارهایی را برای ارتباط بهتر با آنها انجام دهیم. یعنی آدم های باسواد موسیقی و ترانه در موردشان نظر می دهند. بعد یک نفر هم پیدا می شود و می گوید مثلا «بیا بیا» ترانه سخیف است! دوست عزیز یک آلبوم کامل باید برای هر سلیقه ای قطعه ای را داشته باشد تا بتواند قشرهای مختلف مردم را جذب کند. «بیا بیا» قطعه ای بود که برای رده سنی بین 16 تا 25 ساخته و در آلبوم گنجانده شده بود. این در حالی ست که قطعاتی مثل «بچه» ، «یه زن» و عذاب هم برای دیگر مخاطبان موسیقی در آلبوم وجود داشت و همین باعث می شود این البوم موسیقی مختص یک رده سنی یا مخاطب خاص نباشد و همه از آن استقبال نمایند و بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.
این روانشناسی موسیقی که می گویی، باعث نشده این روزهایت را درگیر ترانه ای خاص از آلبومت شوی؟
 واقعیت اش را بخواهی من یک ماه است آلبوم را گوش نکرده ام و بیشتر از دیگران در مورد ارتباط هایشان با آن می پرسم. ولی دوباره این چند وقت که سر تمرین می آیم کارهای آرام و سنگین ام را بیشتر دوست دارم. البته این مساله خیلی به حال و روز آدمها مربوط می شود.
الان زمانی است که می شود خیلی خوب در مورد واکنش ها حرف بزنی . کدام قطعات آلبوم بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند؟
 از ترانه های «می دونم» و «بچه» بیشتر از همه طرفدار دارند و البته این انتخاب ها شگفت زده ام کرده.
چرا ؟ فکرش را نمی کردی؟
 در این حد نه. واقعا نه.
این یعنی فرزاد فرزین از سلیقه مخاطبان اش دور شده؟
 ببین این که تو بعد از چهار آلبوم مخاطب ات را بشناسی خیلی مهم است. قطعا این طوری که تو می گویی نبوده. کلیت آلبوم همانی بود که خودم هم فکر ش را می کردم ولی در مورد جزئیات باید بگویم خیلی سخت است پیش بینی کردن. یعنی شاید یک نفر به خاطر حالت خاص شخصی اش در لحظه توانسته با یکی از آثار ارتباط برقرار کند و دوستش داشته باشد. اینها خیلی چیزهای ظریفی هستند که سخت می شود در مورد شان اظهار نظر کرد.
خود تو در حالت شخصی خودت شده کاری را بشنوی و آرزو کنی که ای کاش خواننده این کار من بودم ؟
 از کارهای بقیه؟
بله.
 قطعا بوده. مثلا از ترانه های قدیمی رضا صادقی می توانم مثال هایی را بیاورم. از آلبوم «متاسفم» محسن چاوشی که البته خودم هم در آن حضور داشتم. ترانه «خوشگل عاشق» فریدون را خیلی دوست داشتم و در کل آلبوم «غریبه» آلبوم بسیار قوی و خوب و دوست داشتنی ای بود.
الان اگر از تو بخواهم رنکینگ بهترین خواننده های پاپ این روزهای بازار موسیقی را بچینی، آن رنکینگ شامل چه کسانی است؟
 ببین من نمی توانم قطعا قضاوت درستی داشته باشم و نظرات شخصی ام را بخواهم عمومیت بدهم. ولی چیزی که مردم و واکنش ها و اظهار نظرهایشان می گویند شامل رضا صادقی، چاوشی، یگانه و خواجه امیری است.
و مازیار و بابک؟
 مازیار با توجه به اینکه فقط یک آلبوم را در بازار منتشر کرده، به آن صورت نمی شود در مورد اش قضاوت کرد ولی اتفاق های خیلی خوبی این اواخر برایش افتاده که با توجه به صدا و موسیقی دلنشین اش آینده بسیار خوبی را می شود برای پیش بینی کرد. بابک هم خواننده بسیار توانا و خوش قلبی ست.
حامی چطور؟
 ما در مورد سلیقه عام مردم صحبت می کنیم اگر من درست متوجه سوالت شده باشم.
حامی را جزو خواص می دانی؟
 صدای حامی را من دوست دارم. صدای تکنیکی و قوی ای دارد ولی اگر در مورد آلبوم های او و آثارش از من بپرسی واقعا بعد از آلبومی که آقای بیات برای ایشان ساختند، دیگر کارهایش را به اندازه آن آلبوم دوست نداشتم. البته خود من همه آلبوم های منتشر شده را می گیرم و گوش می کنم ولی آلبومی را موفق می دانم که مردم دوستش داشته باشند و قطعات اش در بین مردم گل کند. اینکه من بگویم «من» این کار را دوست داشتم غلط است. من همان فرزاد فرزینی بودم که چند سال قبل می رفتم دانشگاه و هیچکس هم محل ام نمی گذاشت. مردم باعث شدند که من به فرزاد فرزین خواننده باشم. خیلی چیزهاست که دست به دست می دهد که موفقیت حاصل شود.
چهره های زیر زمینی زیادی امسال مجوز گرفته اند و آثارشان را شاهد ایم که در بازار موسیقی کشور ارائه می کنند. سعید عرب، علی عبدالمالکی و... این اتفاق به رونق بازار موسییقی کمک می کند؟
 من از این اتفاق بسیار خوشحالم و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد. دلیل دارم برای این خوشحالی. اول اینکه من دوست دارم و خوشحال می شوم وقتی مثلا چهره ای مثل مهدی مقدم بعد از این همه فشارهای مختلف می تواند باز هم در بازار باشد و رقابت کند. به هر حال من هم دوره ای این اتفاق را تجربه کرده ام و نمی توانستم آلبوم منتشر کنم. من چرا باید ناراحت باشم از اینکه مهدی مجوز گرفته و دوباره می تواند کار کند؟ من موقعیت خودم را دارم و در کارم هم به اندازه خودم موفق ام. چرا باید به خاطر ورود یکی دیگر از چهره های خوب حرص بخورم؟
ولی سیروان خسروی دقیقا بر عکس تو فکر می کند و نظراتش کاملا بر عکس توست.
 نظر ایشان محترم است. اما نظر من چیز دیگری است. تو به من جواب بده. اگر من مشکلی دارم باید مهدی مقدم هم ممنوع الکار بماند؟! آیا این دلیل است که چرا ارشاد به فلان خواننده که در شبکه های ماهواره ای کلی ویراژ داده، مجوز داده؟ مگر خود من سال قبل چهار ماه ممنوع الکنسرت نشدم؟ من اعتقاد دارم که چهارچوب ها برای همه باید یکسان باشد . در این که بحثی نیست. ولی در کل چه اتفاقی با این قبیل صحبت ها و تصمیم ها برای ما می افتد؟ جز تخریب بقیه؟ توی آقای خواننده وقتی می آیی و من را تخریب می کنی که چرا فرزاد فرزین باید مجوز داشته باشد و من نه، آیا مشکل ات با این حرف حل می شود؟
ولی تلنگری به مسئولین زده می شود که آنها را به روابط خاص و پشت پرده محکوم می کند.
 من سه سال تمام ممنوع الکار بودم. اگر ارتباط خاصی داشتم سه سال بیچارگی می کشیدم؟ کسی را تخریب کردم؟ علیه کسی حرف زدم؟ولی نکته ای را بارها در همه مصاحبه هایم گفتم. گفتم آی مردم، خواننده های ما چشم دیدن موفقیت همدیگر را ندارند. حتی آنهایی که با هم دوست هستند هم دلشان نمی خواهد کار دوست شان بگیرد و گل کند. همان بحث فرهنگی که قبلا هم به خود تو گفتم. ولی با جسارت تمام خودم را از این مجموعه جدا می کنم. چون واقعا این طور نیستم و از موفقیت کار دیگران خوشحال می شوم.
ولی خیلی ها در مورد شخص تو این طور نبوده اند و صحبت هایشان بعد از انتشار آلبومت بزرگترین شاهد حرفهای من اند.
 اینها برای من هیچ ارزش و اهمیتی ندارد. من که نمی توانم آدم بدی بشوم برای بقیه. آدمها نون دلشان را می خورند. کسی جای کس دیگر را نخواهد گرفت. متوجهی؟
رسیدیم به اصل ماجرا که من منتظرش بودم. همیشه و در همه مصاحبه هایت در مورد همکارانت صحبت کرده ای و همیشه هم نقاط مثبت شان را با قاطعیت تمام برجسته نشان داده ای. ولی واقعا بقیه در مورد تو این کار را نکرده اند. در همین چند ماه اخیر چندین خواننده پاپ علیه تو موضع گیری های تندی را داشته اند ولی تو همین الان هم خوبی های آنها را داری می گویی و از آنها تعریف و تمجید می کنی. واضح جواب من را بده تو از مجادله رو در رو با آدمها می ترسی یا این ذات مثبت نگر توست که باعث می شود همیشه خوبی آدم ها را بگویی؟
 اتفاقا بعضی از طرفدار های خود من هم در فضای مجازی همین حرف های تو را می زنند و اینکه چرا جواب اینها را نمی دهی...
نه، اشتباه نکن. من اصلا نمی گویم که تو جواب اینها را بده. در مورد همین جواب ندادن های تو دارم می پرسم.
 توی نوعی را مثال می زنم. بهمن بابازاده در یک جایی و با یک خانواده بزرگ شده. تربیت اش را افرادی به عهده داشته اند و او از آن اصول پیروی کرده و به اینجا رسیده. بخواهی یا نخواهی شخصیت تو این است و بعضی اصول ذاتی ات را نمی توانی عوض کنی. شخصیت من به عنوان فرزاد فرزین خواننده همین است و به آن اعتقاد دارم. یک جمعیت زیادی این حرفهای من را که به تو دارم می زنم را می خوانند و این برای من مهم است. در ثانی تو باید جواب کسی را بدهی که در سطح تو باشد. او آمده و با یک ادبیات تند به من تاخته. من هم بالطبع باید جواب اش را قاطع تر بدهم. همین می شود که نگاه مردم به من همان نگاه بدبینانه می شود و این در شخصیت من نیست. آنها به بی رحمانه ترین شکل به من می تازند ولی من پوزخندی می زنم و رد می شوم. حالا تو بگو . کی این وسط برنده شده؟
کنسرت
کمی هم درمورد کنسرت هایت صحبت کنیم. سوال اول ام می دانم که تو را ناراحت خواهد کرد ولی من خیلی وقت ها حس این را دارم که تو وقتی نوازنده هایت در روی سن تک نوازی می کنند و مردم شروع به تشویق آنها می کنند، تشویق ها را قطع می کنی و به نوعی دوست داری زودتر تشویق ها قطع شوند. فرزاد تو به محبوبیت بعضی از نوازنده هایت حسادت می کنی؟
 این موضوع را اولین بار است که می شنوم. البته من اکثرا در زمان تک نوازی اعضای گروه روی صحنه نیستم و خودشان می زنند و خودشان معرفی می کنند. ولی اصلا این طور نیست. نوازنده ها و کلا گروه من برای من فراتر از یک نوازنده ساده اند و بیشتر با هم دوستیم. با هم مسافرت می رویم، رفت و آمد خانوادگی داریم و اتفاقا خیلی هم از بودن با آنها روی سن حس خوبی دارم. ممکن است مثلا گاهی اوقات یادم برود معرفی شان بکنم ولی اینی که تو می گویی برای خود من هم عجیب است. همین جا جا دارد از تمام بچه های گروهم تشکر کنم. از یاشار و امیرمیلاد و مهرداد وکسری و محمد گرفته تا ایلیار و حسام و کیوان و آرین و آرمن و احمد و همین طور بچه های گروه کر علی و شهاب و علیرضا به سرپرستی انوش تقوی.
همیشه به نو آوری در برنامه های زنده معروف بوده و هستی و اینکه «شو» های خیلی خوب و جذابی را برای برنامه هایت در نظر می گیری که واقعا در برخی اوقات بسیار مورد توجه قرار می گیرد. ولی کلیت کنسرت های پاپ ما به جایی رسیده که همه خواننده فقط روی سن می آیند و 15 قطعه می خوانند. خیلی اگر اعتماد به نفس داشته باشند بلندی جیغ استقلالی ها و پرسپولیسی های سالن را با هم مقایسه می کنند. در ادامه یک روند خسته کننده از همه دست اندرکاران و حتی مسئولین و نظافتچی های برج میلاد تشکر و تقدیر می کنند و مهمانان سینمایی شان را به رخ همدیگر می کشند. این پکیج اسمش «کنسرت» است واقعا؟
 ما قطعا توانایی مان برای اجرای زنده و تعریف مان همینی هست که می بینید و نمی شود و نمی توان بیشتر از این بود. این واقعیت تلخی ست که باید باور و قبولش کنیم. امکانات ما بیشتر از این به ما اجازه نمی دهد که نو آوری و خلاقیت به خرج دهیم. ولی من تا حدی که در توانم باشد سعی میکنم ترکیبات نمایشی را هم در برنامه ام داشته باشم و از مردم بابت انتخاب کنسرت های من در اکثر نظر سنجی ها به عنوان بهترین کنسرت سال، ممنونم. این شعور مردم را می رساند که فرق بین کنسرتی که برایش زحمت کشیده شده و فکر و ایده پشت اش بوده را می فهمند.
حرف دل
امیدوارم دوستان همکار به قدری درکارشان موفق باشند که وقت تخریب بقیه را نداشته باشند. بعد دعا می کنم به موسیقی پاپ که فرهنگ صحبت کردن مان عوض شود و بیشتر و بهتر یاد بگیریم که به دیگران احترام بگذاریم. با تخریب دیگران قرار نیست کسیی بهترین باشد. بهترین کسی است که کارش را می کند و با بقیه کاری ندارد. در مورد من هم که می گویی آدم زیادی خوش اخلاقی هستم باید به تو بگویم که نه من هم در شرایطی که حس کنم دیگر بعضی ها شورش را در آورده اند و بیشتر از حد شان حرف زده اند، طوری جواب شان را خواهم داد که خودشان به خوبی بفهمند و حساب کار دست شان بیاید. ولی دوست ندارم شخصیت ام به آن صورت در جامعه شناسانده شود. توهین و تهمت به بقیه کار سختی نیست.
یک نگاه زیر چشمی به محسن چاوشی بکن. مگر بعضی ها در مورد او هم همین صحبت ها و تخریب ها را انجام نداند؟ چاوشی چه واکنشی نسبت به آنها داشت؟ حتی یک کلمه جواب شان را داد؟یا رضا صادقی. چون آنها هنرمندان بزرگی هستند و رفتار حرفه ای را بلدند.
وقتی می بینم در کنسرت هایم مردم شاد اند و با ترانه های آرام من احساس خوبی به شان دست می دهد، بهترین حس دنیا را دارم. من برای دعوا و درگیری که خواننده نشده ام. من باید به همه حس خوب منتقل کنم و برای من این مهم است که مردم از من راضی باشند.

نظر یادت نره

نظرات شما عزیزان:

عسل

ساعت22:58---17 تير 1391

- [ایمیل]

خیییییییییییییییلی عالی بود .به نظر منم این کاری رو که اقای فرزین انجام می ده درسته بعضی ها واقعا شورش رو در اوردن
پاسخ:مرسی از کامنتت نظر منم همینه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: